ឧស្សាហកម្មនេះក៏ត្រូវបានជំរុញដោយភាពក្រីក្រជាមួយនឹងគ្រួសារក្រីក្រដែលកំពុងបន្តក្តីសង្ឃឹមមិនពិតនៃការអប់រំកាន់តែប្រសើរសម្រាប់កូនរបស់ពួកគេនៅក្នុងស្ថាប័នទាំងនេះ។ យោងតាមនាយកដ្ឋានសង្គមកិច្ច អតីតយុទ្ធជន និងយុវនីតិសម្បទា៖ មានគំនិតទូទៅក្នុងចំណោមប្រជាជនសាមញ្ញថា កូន ៗ របស់យើងអាចដឹកនាំជីវិតបានល្អនៅក្នុង(ស្ថាប័នថែទាំលំនៅដ្ឋាន) ។ ដោយសារកង្វះជំនួយរដ្ឋខ្លាំងក្នុងការអប់រំ និងសេវាសង្គមសម្រាប់កុមារ គ្រួសារក្រីក្រត្រូវបានល្បួងឱ្យបោះបង់កូនរបស់ពួកគេ ដោយសង្ឃឹមថាពួកគេនឹងត្រូវបានផ្តល់ឱ្យកាន់តែគ្រប់គ្រាន់។
សូម្បីតែនៅក្នុងមណ្ឌលកុមារកំព្រាស្របច្បាប់ ដែលដំណើរការបានល្អ កន្លែងបែបនេះនៅតែអាចបំផ្លាញបាន។ កុមារដែលមានស្ថាប័នទំនងជាជួបប្រទះនឹងការពន្យារពេលក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ បញ្ហាអាកប្បកិរិយា សុខភាពរាងកាយខ្សោយ និងសមត្ថភាពបញ្ញាថយចុះបើប្រៀបធៀបទៅនឹងអ្នកដែលរស់នៅក្នុងផ្ទះជាមួយឪពុកម្តាយ ឬអ្នកថែទាំបន្ថែម។ អ្នកស្ម័គ្រចិត្តដែលមកមណ្ឌលកុមារកំព្រាទាំងនេះជាធម្មតាមិនមានជំនាញទេ ហើយស្នាក់នៅរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ។ នេះមិនត្រឹមតែបង្កើតហានិភ័យក្នុងការការពារកុមារប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏អាចបង្កឱ្យមានភាពតានតឹងផ្លូវចិត្តរយៈពេលវែងសម្រាប់កុមារដែលងាយរងគ្រោះរួចមកហើយផងដែរ ដោយសារពួកគេត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឱ្យបង្កើតទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយមនុស្សចម្លែកតែប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីឱ្យគេបោះបង់ចោលម្តងហើយម្តងទៀត។